পদ - বিশেষণ

যি বিলাক শব্দই বিশেষ্য পদৰ গুণ প্ৰকাশ কৰে, সিহঁতক বিশেষণ পদ বোলা হয় । যেনেঃ তপত পানী । ইয়াত “তপত” শব্দটিয়ে পানীৰ এটা বিশেষ গুণ প্ৰকাশ কৰিছে, এতেকে সি পানী বিশেষ্যৰ বিশেষণ ।

টোকাঃ

১. বিশেষণত বিভক্তি যোগ নহয়, বিশেষ্যটোৰ যি বিভক্তি, তাৰো সেই বিভক্তি বুলি ধৰা হয় । 

২. পুংলিঙ্গত আৰু স্ত্ৰীলিঙ্গত বিশেষণৰ ৰূপ ভিন ভিন হয়, ক্লীৱলিঙ্গত নহয়, তাৰ পুংলিঙ্গৰ ৰূপেই ক্লীৱলিঙ্গৰ ৰূপ । যেনেঃ সুন্দৰ ল’ৰা, সুন্দৰী ছোৱালী, সুন্দৰ পৰ্ব্বত । 

৩. সংজ্ঞা শব্দৰ লিঙ্গ পৰিৱৰ্তনৰ নিয়মেই সম্ভৱমতে বিশেষণততো খাটে ।

৪. অসমীয়া পুংলিঙ্গ শব্দ স্ত্ৰীলিঙ্গ কৰিবলৈ হ’লে, তাৰ অন্তত প্ৰাই ঈ-কাৰ যোগ হয় । ঈ-কাৰ যোগ হ’লে শব্দৰ শেষৰ স্বৰ লোপ হয়, আৰু শব্দৰ আদিৰ অ-কাৰ গুছি আ-কাৰ হয়, আৰু ও-কাৰ গুছি উ-কাৰ হয় ।

    উদাহৰণঃ

৫. অনেক সময়ত বিশেষণ শব্দ বাক্যত বিশেষ্যৰূপে ব্যৱহাৰ হয় । সেইবিলাক শব্দ যদিও আচলত বিশেষণ, তাত সিহঁতক বিশেষ্য পদ বুলি ধৰিব লাগে ।

৬. কোনো কোনো বিশেষণ পদৰ স্ত্ৰীলিঙ্গত ৰূপ একেবাৰে বেলেগ ।

     উদাহৰণঃ 

৭. কোনো কোনো বিশেষণ পদৰ স্ত্ৰীলিঙ্গত ৰূপ সলনি নহয় ।

    উদাহৰণঃ

৮. সংখ্যাবোধক বা বিশেষণ শব্দ আগত যোগ হ’লে বিশেষ্যও বিশেষণ হয় । স্ত্ৰীলিঙ্গত ইহঁতৰ ৰূপ সলনি নহয় ।

    উদাহৰণঃ

৯. কেতিয়াবা বিশেষ্য শব্দও বিশেষণ স্বৰূপে ব্যৱহাৰ হয় । 

    উদাহৰণঃ

১০. বাক্যত বিশেষণ স্ত্ৰীলিঙ্গবোধক বিশেষ্য পদৰ পাছত ব্যৱহাৰ হ’লে তাত স্ত্ৰীলিঙ্গৰ চিন প্ৰায় নাথাকে ।

      উদাহৰণঃ

১১. দুটাৰ ভিতৰত তুলনা কৰিবলৈ বিশেষণ পদৰ পাছত “তৰ” আৰু সৰহৰ ভিতৰত তুলনা কৰিবলৈ বিশেষণ পদৰ পাছত “তম” যোগ কৰা হয় । 

      যেনেঃ এইটোতকৈ সিটো গুৰুতৰ বিষয়, পৃথিৱীৰ ভিতৰত হিমালয় উচ্চতম গিৰি ।

১২. যদি “তৰ” আৰু “তম” যোগ নহয়, অসমীয়া ভাষাত “কৈ” যোগ দিয়া হয় । 

      যেনেঃ সোণত কৈ লো গধুৰ, লো সকলো ধাতুত কৈ গধুৰ ।